Punt FLT-1: Een bewering met betrekking tot gekaapte passagiersvliegtuigen

<< Vorig Punt, Volgend Punt >>

De officiële lezing

Het Eindverslag Commissie 11 September stelt dat vier vliegtuigen (American Airlines vlucht 11 en 77, en United Airlines vlucht 93 en 175) op 11 september werden gekaapt. [1]

Het beste bewijs
Piloten zijn getraind om, wanneer er aanwijzingen zijn van een poging tot kaping, via de transponder de universele code voor kaping (7500) [2] te “squawken” (schreewen), waardoor de vluchtleiding op de grond wordt gewaarschuwd. Maar leidende kranten en de Commissie 11 September wezen erop dat de vluchtleiders van de FAA niet waren gewaarschuwd. [3]

Een bericht op CNN meldde dat piloten worden getraind “indien mogelijk” de kapingscode uit te zenden. [4] Maar het invoeren van de code neemt slechts enkele seconden in beslag, dit terwijl de kapers, volgens de officiële lezing, meer dan dertig seconden nodig hadden om in de cockpit van vlucht 93 in te breken. [5]

Het feit dat niet één van de acht piloten er in slaagde deze verplichte handeling uit te voeren werpt serieuze twijfels op over het kapingsverhaal. [6]

<< Vorig Punt, Volgend Punt >>

Referenties voor Punt FLT-1
[1]
The 9/11 Commission Report [Het Eindverslag Commissie 11 September], (2004), hoofdstuk 1
[2]
Ref. “Om volgen door NORAD mogelijk te maken moet iedere poging in het werk worden gesteld om te verzekeren dat het gekaapte toestel Modus 3/A, code 7500 squawkt”. Bron: Federal Aviation Administration, “Order 7610.41: Speciale militaire operaties, hoofdstuk 7, BEGELEIDING VAN EEN GEKAAPT TOESTEL”, 12 juli 2001. Ref. “Code voor kaping, een geheim signaal bij moeilijkheden”, ABC News, 3 juni 2005.
[3]
De Christian Science Monitor noemde het falen om te squawken een “onregelmatigheid” (Peter Grier, The Nation Reels, in Christian Science Monitor, 12 september 2001).
[4]
“Vlucht 11 werd blijkbaar gekaapt door mannen met messen. Piloten worden getraind om in dergelijke situaties kalm te blijven, verzoeken in te willigen en, indien mogelijk, een viercijferige noodcode in te typen op een apparaat dat de transponder heet … Deze handeling neemt slechts seconden in beslag, maar het lijkt dat een dergelijke code niet is verzonden” (America Under Attack: How Could It Happen? CNN Live Programma, 12 september 2001).
[5]
Volgens de vermeende inhoud van de gesprekken op de voice recorder in de cockpit van vlucht 93 duurde het meer dan 30 seconden voordat de kapers de cockpit binnen wisten te dringen (Richard A Serrano, Heldendaden, fatalisme aan boord van vlucht 93, in de Los Angeles Times, 12 april 2006). Het onvermogen van vlucht 11 om te squawken wordt hier besproken.

Het is duidelijk dat de “mogelijkheid” bestond voor de piloten om de kapingscode te squawken. Volgens een beroemd verhaal over Sherlock Holmes werd de theorie over een indringer in de paardenstallen bewezen als een onmogelijkheid door “de hond die niet blafte”. De theorie van indringers in de cockpit van de vluchten op 11 september kan bij analogie worden ontkracht door de piloten die niet squawkten.

[6]
Voor bespreking, zie David Ray Griffin, The New Pearl Harbor Revisited, 2008, blz. 175-179.

 

Comments are closed.